నువ్వు

అస్తమాను తల వంచుకొని
భూమిలో ఏం వెతుకుంటావు
అదిగో ఆకాశం ఎన్నెన్ని అందాలు
సంతరించు కుంటుందో ఆసక్తిగా చూడమన్నావు
నవ్వటం నేర్పావు
నలుగురిలో ధైర్యంగా నడవటం నేర్పావు.

నీ కోసం

నీ చిన్ని నవ్వు కోసం
రవ్వంత ప్రేమ కోసం
నీ మనసు ముంగిట పడిగాపులు కాసాను
నిరంతరం నిరీక్షణ అనుక్షణం నీ ఆలోచన
నీ జ్ఞాపకం జాజిపూల సువాసనలని మోసుకొస్తుంది
నా మనసుని మెత్తగా హత్తుకొంటుంది.

జీవితం

బాల్యమంతా నేర్చుకోవడమే మాటలు, ఆటలు, నవ్వులు, చేష్టలు. పడతాం, లేస్తాం, నడుస్తాం. దాన్ని శిక్షగానో ఎవరో పెట్టిన పరీక్ష గానో భావించం. నడక రాగానే పరుగెత్తడం, గెంతడం, ఎక్కడం ఇష్టాలను బట్టి సైకిలు లేకపోతె ఈత కొట్టడం నేర్చుకొంటాం. అనుకొన్నది సాధించేదాకా వదిలిపెట్టం.స్కూల్లో , కాలేజిలో చదువుతోపాటు ఆటల్లో, పాటల్లో ఆసక్తిని పెంచు కొంటాం. ఏది కష్టం అనిపించదు. అంతేకాక ఆనందాన్ని, ఉత్సాహాన్ని ఇస్తుంది. మనం ఏదో సాధించామన్న తృప్తి ఉంటుంది.

అప్పుడు లేని భయం పిరికితనం మనం స్వతంత్రంగా బతకవలసి వచ్చి నప్పుడు నిర్ణయాలు తీసుకోవలసి వచ్చి నప్పుడు తెగ ఆలోచిస్తాం, బుర్ర బద్దలుకొట్టుకొంటాం . ఎదుటివారితో పోటిపడకుండా వాళ్ళలో నేర్చుకోవలసిన అంశాలు చూడకుండా వాళ్ళకేదో ఉంది అందుకే త్వరగా కీర్తిని, డబ్బుని సంపాదిస్తున్నారని బెంగ పడతాం.

చిన్నతనం లో మనం ఎంత మంది ఉన్నా మనకు నచ్చిన మాటలు బెదురులేకుండా , తప్పులున్న పట్టించుకొనే వాళ్ళం కాదు. పైగా మనదే కరెక్ట్ అని వాదించే వాళ్ళం.మరి పెద్ద అయ్యాక మన ఉద్యోగాల్లో పదిమంది ముందు మాట్లాడానికి కంగారు పడతాం. సమూహం చూడగానే కాళ్ళు చేతులు చెమట పట్టి వణుకుతాయి. అప్పుడు తెలుసుకోవాలన్న తపన. ఇప్పుడు అన్ని వచ్చు అనే అహంభావం. ఏమి రావడం లేదు అన్నా నిరాసక్త. ఎందుకు ఇలా ... అప్పటిలానే హాయిగా , ఆనందంగా, నవ్వుతు, నేర్చుకొంటూ, నేర్పుతూ నిరంతరం కొత్తగా ఉండచ్చు కదా!

కొత్తగా ఏదైనా చేయవలసి వచ్చినప్పుడు వెనకడుగు వేస్తాం, తడబడటం ఎందుకు! చేసే ప్రతి పని లోను ఒక అవకాశం దాగుందని గుర్తించగలిగితే సమస్యలు సమస్యల్లా అనిపించవు.

జీవితమంటే చిన్న చిన్న ఆనందాలు, అనుభూతులు, స్వచమైన చిరునవ్వు. అప్పుడు ప్రతి రోజు శుభోదయమే.

స్నేహం

ఏ విషయమైన కొత్తగా ఉన్నప్పుడే బాగుంటుంది కానీ , స్నేహం మాత్రం పాతబడిన కొద్ది బాగుంటుంది. చెలిమికి ఉన్న సుగుణం . చిరకాలం నిలిచే వసంతం. ప్రయోజనాలతో స్నేహం ముడిపడి ఉండదు. ఒక వేళ దగ్గరైన ప్రయోజనాలు నెరవేరక దూరం జరుగుతారు. కానీ స్నేహం ఇచ్చిపుచ్చు కోవడాలు కన్నా అతీతమైనది.

స్నేహం చేయడానికి తర్ఫీదు ఉండదు. శిక్షణ కోర్సులు ఉండవు. స్నేహంగా ఉండాలన్న తపన ఉండాలి. ఎదుటి వాళ్ళు చెప్పింది వినగలిగే ఓర్పు ఉండాలి. మనసులో మాట చెప్పుకోగలగాలి. అలాంటప్పుడే స్నేహం ఎదుగుతుంది.
ఏదైనా పని ఉంటే తప్ప పలకరింపులు లేని ప్రపంచంలో స్నేహం అంత సులువు కాదు. కరుణ , మనుషులను అర్ధం చేసుకోగలిగే ఓర్పు, క్షమా గుణం ఉండాలి.

ఎదుటి మనిషి లో లోపాలు ఎంచడం కాకుండా ఆ మనిషి అలాఎందుకు ప్రవర్తిస్తున్నాడో తెలుసుకోగలిగే సహనం ఉండాలి. ఇలాంటివారు ఇతరులపట్ల సున్నిత హృదయంతో స్పందిస్తారు. ఇది స్నేహానికి అవసరమైన లక్షణం. ఇంతటి ఉదాత్త ఇద్దరి మధ్య ఉన్నప్పుడు ఆ చెలిమి అపూర్వం.