గులాబీ

ఆకు పచ్చ ఆకుల మధ్య హుందాగా ఆందంగా ఉంటుంది గులాబీపువ్వు. కానీ ఒంటరిది. ఇతరులకి మానసికానందాన్ని ఇస్తుంది. మనకి అర్ధం చేసుకోగల శక్తి ఉంటే దాని మౌన భాష లో చాల విషయాలు చెబుతుంది.

మనం ఎవరికైనా శుభాకాంక్షలు చెప్పడానికి , అబినందనలు తెలుపడానికి ఒక గులాబీ గుత్తి ఇస్తాం . అది అందుకొన్న వారు ఒక్క క్షణం తదేకంగా దానిని చూసి చిరునవ్వు తో మనని పలకరిస్తారు . ఇష్టపడే వాళ్ళైతే ఆ పువ్వులు చెప్పే ఊసులు నిశ్శబ్దం గా విని ఆనందిస్తారు.

వర్షం

కమ్ముకొచ్చేమబ్బులు , కురవాల వద్దా అని మేఘాలు ఆడే దోబూచి ఆటలు, ఒక చినుకు తో వర్షం మొదలవుతుంది. వర్షం తో వచ్చే మట్టి వాసన, కిటికిలోంచి ఆకాశం చూస్తుంటే ధారలుగా కురిసే జల్లు , చిన్నపుడు ఆ వానలో కాగితాలతో పడవలు చేసి ఆడుకొన్న ఆటలు, వాన వాన వల్లప్ప అంటు తడిసి తర్వాత జలుబు చేస్తే అమ్మ మెత్తని మందలింపులు , చినుకులు ఆకులపై రాలి ముత్యాల్లా మెరుస్తుంటే వింతగా చూడడం ఏదో కొత్త విషయం కనుకోన్నట్లు , చేలల్లో రైతులు నాట్లు పెడుతూ ఆనందంతో పాడే పల్లె పాటలు వర్షగమనంతో మా పల్లె పచ్చని అందాలు సంతరించుకొంటుంది.

ప్రేమ

ప్రేమ రెండు అక్షరాలే అయినా దాని వెనుక నిశబ్దం ఉంది. వేదన ఉంది . తపన ఉంది. అంతే స్థాయి లో ఆత్మీయత , ఆనందం ఉద్వేగం కూడా ఉంటుంది.

నీ జ్ఞాపకం

కొబ్బరాకుల మద్య వచ్చే చారల చారల వెన్నెల, ప్రక్కన ప్రవహించే ఏటి గట్టు గలగలలు , దూరంగా చేలల్లో ఎవరో పాడే పాట, చీకటి రాత్రులలో నల్లని చుక్కల చీర ధరించే వినీలాకాసం ,వెల్లకిలా పడుకొని ఆకాశాన్ని వీక్షిచడం ----------------------- నీ జ్ఞాపకం జాజిపూవులా గుబాలిస్తూనే ఉంటుంది